drugiego rodzaju

Encyklopedia PWN

stan psychiczny wynikający z doświadczenia obecności świętości (sacrum).

szczególny przypadek praw przyrody;

[gr. psychḗ ‘dusza’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

współcześnie, w najszerszym rozumieniu — nauka zajmująca się ludzkimi czynnościami lub zachowaniami, które składają się zarówno z subiektywnych procesów umysłowych, jak i z zewnętrznych, obiektywnych i fizycznych reakcji;

równania całkowe Fredholma,

mat. w najprostszym przypadku równania całkowe postaci:

oraz f(x) − λ

, gdzie funkcje K(x, y) (tzw. jądro równania całkowego) i g(x) są funkcjami danymi, a f oznacza funkcję niewiadomą;

adsorpcja

[łac. ad- ‘przy’, sorbere ‘pochłaniać’],

zagęszczanie substancji (gazów, par, rozpuszczonych ciał stałych, jonów, a także cieczy) na granicy dwóch sąsiadujących faz.

Budda

[sanskr. buddha ‘przebudzony’, ‘oświecony’],

Buddha, właśc. Siddhartha Gautama, ur. ok. 560 p.n.e., wieś Lumbini w pobliżu Kapilawastu (obecnie w Nepalu), zm. ok. 480 p.n.e., Kuśinagara (ind. stan Bihar),

twórca uniwersalistycznej religii misyjnej zwanej od jego przydomka buddyzmem.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>